Onze verhalen

Na een ernstige ziekte besloot Jolanda Boerema (48) het roer drastisch om te gooien. Carrière maken stond niet langer op nummer 1 in haar leven. Ze ging op zoek naar meer verbinding en meldde zich aan als vrijwilliger. ‘Ik dacht altijd: vrijwilligerswerk, dat is iets wat je doet voor een ander. Nu weet ik dat die ander ook veel voor mij doet.’

Tony Quite (91) is de jongste niet meer. En zoals dat wel vaker gaat bij het ouder worden: de eenzaamheid ligt op de loer. Gelukkig is Tony niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten. Ze meldde zich aan bij U Centraal voor een vrijwilliger. ‘Toen Jolanda voor het eerst kwam, dacht ik: wat is ze jong! Maar gelukkig viel het mee. Ons contact is heel gelijkwaardig.’

Problemen met de buren? Buurtbemiddeling Utrecht helpt. Ook als je student bent en je gedoe hebt met een huisgenoot. Lotte (28) werkt als vrijwilliger bij Buurtbemiddeling. 'Studenten kloppen aan met ander soort problemen dan ‘gewone’ buren. Vaak zijn ze als vrienden met elkaar in huis gaan wonen; ze kennen elkaar  alleen uit de buitenwereld. Met elkaar samenleven, is een ander verhaal. Als het dan misgaat, moet je leren om op een nieuwe, zakelijkere manier met elkaar om te gaan.'

Herman Scheeper (81) was 22 jaar toen hij zijn grote liefde Dorry leerde kennen. Ze trouwden, kregen drie kinderen en hadden samen een prachtig leven. Tot Dorry de diagnose dementie kreeg. ‘Ik heb mezelf altijd gezien als iemand die problemen prima het hoofd kan bieden. Tijdens de cursus Omgaan met dementie van U Centraal viel het kwartje: ik vind deze situatie moeilijker dan ik ooit gedacht had.'

Tim Bakker (36) begeleidt bij U Centraal al jaren Join us-groepen voor jongeren die die zich eenzaam voelen. Onlangs startte ook een groep voor mensen van 25 tot 30 jaar. Tim: ‘Voor jongvolwassenen is er weinig aanbod, terwijl je juist op deze leeftijd heel geïsoleerd kunt raken. Ik weet er alles van. Zelf was ik in die periode heel eenzaam. Als je veel alleen bent, leef je helemaal in je hoofd. Ik dacht dingen als: Waarom zou iemand met mij willen afspreken? Ik ben gewoon niet leuk.'

Rosemarie van Unen (86) moet geregeld voor onderzoek naar het ziekenhuis. Dankzij AutoMaatje bezorgen deze ritjes haar geen stress meer. ‘Bij de aanvraag, zeg ik altijd: als het even kan, kunt u dan Marian Engelsman sturen? Marian heeft iets moederlijks. Als ik mijn stok vergeten ben, wordt ze niet boos of ongeduldig.’

‘Marian Engelsman (76) wilde na haar pensionering best vrijwilligerswerk doen, maar ze wil niet vastzitten. ‘We hebben een fijn vakantiehuis in Frankrijk waar we vaak naartoe gaan. Bij AutoMaatje heb ik zelf in de hand wanneer ik werk. Ik doe iets wat ik heel leuk vind en mensen zijn nog blij met mij ook. Wat wil je nog meer?’

En nu even lekker helemaal niksdoen, dacht Jacobien Wegink (67) toen ze twee jaar geleden stopte met werken. Maar al na een paar maanden ging het kriebelen. ‘Ik kreeg toch weer de behoefte om iets te betekenen voor iemand anders.’