‘Ik heb tegenwoordig altijd pijn. Lopen gaat moeilijk, zonder rollator kom ik niet meer vooruit. Ook niet een klein stukje. Dan wordt je wereldje wel een stuk kleiner. Gelukkig vind ik het niet erg om af en toe een dag alleen te zijn. Een week alleen? Dat gebeurt nooit, haha. Ik heb vriendinnen en voel me absoluut niet eenzaam.’
Zacht kussentje
‘Vroeger ging ik graag op stap. Dat is een stuk ingewikkelder geworden. Natuurlijk is er de regiotaxi, maar die service kent z’n beperkingen. Je weet nooit precies hoe laat de taxi komt. Soms zit ik kwart over 9 klaar bij de deur en dan komt hij pas om 10 uur. Toch ga ik niet bij de pakken neerzitten. Tegenwoordig maak ik uitstapjes op maat: ik probeer de dingen te doen die ik nog wél kan. Dat is ook een kwestie van creatief nadenken. Bijvoorbeeld: als ik ergens lang moet zitten, zorg ik dat ik een zacht kussentje bij me heb. Ik geniet enorm van die uitstapjes. Doordat ik bezig met alles wat er om mij heen gebeurt, vergeet ik soms de pijn een beetje.’
Voldaan gevoel
‘Wat ik maar wil zeggen is: om het een beetje leuk te houden, moet je zelf het initiatief nemen. Je ergens voor opgeven. Ook als je daar nou niet direct zin in hebt. Zo moet ik van mezelf eens per week naar fitness. Met een groepje ouderen doen we een halfuurtje oefeningen op een stoel. Na afloop drinken we samen koffie, heel gezellig. Na afloop heb ik altijd een voldaan gevoel. Dat halfuurtje bewegen doet me goed.’
(foto's Allard Willemse)